Μάσκες και ρόλοι: Πόσο εύκολο είναι να πέσουν οι μάσκες;
Κοιτάζοντας μέσα από τη διόπτρα της ζωής μας φωτίζονται λεπτομέρειες και ξεπροβάλλουν αλήθειες που κανείς με γυμνό μάτι δεν θα παρατηρούσε. Πλαίσια και τομείς που καθημερινά εκτιθέμεθα. Ρόλοι και συμπεριφορές που ουσιαστικά υπηρετούμε, μέσα από συναναστροφές που εξυπηρετούν την ανάγκη μας για ένταξη σε ένα κοινωνικά αποδεκτό status, θεωρώντας ότι έτσι θα αξιολογηθούμε καλύτερα και θα γίνουμε μέρος αυτού. Υπηρετώντας λοιπόν το σύστημα αυτό, σε όλες του τις εκφάνσεις, νιώθουμε ότι αποτελεί μονόδρομο η επιλογή ρόλων και η εναλλαγή προσωπείων, τόσο για την ένταξη όσο και για την παραμονή μας μέσα σε αυτό.
Πώς εκφράζεται και τι εξυπηρετεί αυτό στην καθημερινότητά μας;
Ας αναλογιστούμε λοιπόν κάποιες περιπτώσεις που φορώντας τις κατάλληλες μάσκες καλούμαστε να παίξουμε και τους αντίστοιχους ρόλους στην καθημερινότητά μας:
- Πόσες φορές έχουμε νιώσει σε ένα φιλικό κύκλο, την κοινωνική πίεση να συμμετάσχουμε σε μια κουβέντα που έχει ανοιχτεί για ένα θέμα που πραγματικά δεν μας έχει απασχολήσει ποτέ ή που το θεωρούμε τόσο ασήμαντο, αλλά "πρέπει" να πάρουμε θέση και να εκφράσουμε άποψη και ενδιαφέρον για αυτό.
- Πόσες φορές απλά δεν ταιριάζουμε και ακόμα περισσότερο μας ενοχλεί η θορυβώδης παρουσία κάποιων συμπεριφορών και η διαφορετικότητα χαρακτήρων και αξιών μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον, αλλά και πάλι νιώθουμε ότι "πρέπει" να ενταχθούμε και να καταπιέσουμε τα όρια και συναισθήματά μας, με τον φόβο να μην απομονωθούμε.
- Πόσες φορές στο ευρύτερο συγγενικό μας περιβάλλον, οι επιλογές και ο τρόπος ζωής μας επιβάλλεται να είναι τέτοιος, για να επιβεβαιώνει όλες αυτές τις υψηλές προσδοκίες που έχει θέσει ως ιδανικές το ίδιο το περιβάλλον, και εμείς νιώθουμε ότι "πρέπει" να ανταποκριθούμε αναλόγως σε αυτές.
- Πόσες φορές, κοιτάζοντας το είδωλό μας στον καθρέπτη κάθε βράδυ, δεν αναγνωρίζουμε το πρόσωπο που αντικατοπτρίζεται σε αυτόν. Ένα πρόσωπο με διαφορετικούς ρόλους και προσωπεία, αναλόγως το πλαίσιο που κινείται κάθε φορά. Ένα πρόσωπο που έχει χάσει την ταυτότητα και την αλήθεια του. Ένα πρόσωπο που έχει μάθει να καταπιέζει τα όνειρα του και να θυσιάζει την ελευθερία του.
Πόσο εύκολο είναι τελικά να πέσουν οι μάσκες;
Για να χαρακτηριστεί κάτι ως εύκολο ή δύσκολο, αξιολογείται πολλές φορές και από το τι στο τέλος θα αποδώσει. Εάν αξίζει η προσπάθεια και ο λόγος πίσω από μια απόφαση αλλαγής πλεύσης στη ζωή, τότε ναι αρκεί να βρεθεί το σθένος και ο τρόπος να αλλάξει ό,τι μέχρι σήμερα όριζε μηχανικά, σαν μαριονέτα, στις αποφάσεις και επιλογές στο έργο της ζωής.
Ας ξανάσυστηθούμε λοιπόν επανατοποθετώντας τον πραγματικό μας εαυτό αυτή τη φορά, χωρίς προσωπεία και ρόλους, στα εξής βασικά σημεία:
- Στην απάντηση με ειλικρίνεια, στην όχι και τόσο, φαινομενικά απλή ερώτηση του "ποια - ποιος είσαι", "τι πρεσβεύεις και αποζητάς στη ζωή σου".
- Think out of the box, η παρότρυνση του εαυτού να κινηθεί έξω από τα στεγανά και η ευκαιρία να δει τι θα καταφέρει, έχοντας χώρο και χρόνο.
- Τόλμη και διεκδίκηση για αυτό που χρόνια καταπίεζε, στον βωμό της άνευ όρων και άκριτης ανάγκης, για κοινωνική αποδοχή.
- Πίστη στον εαυτό και στις αρετές του, προσπαθώντας να γίνει η αρχή να βγουν στην επιφάνεια ειλικρινείς χαρακτήρες και αληθινές ανιδιοτελείς σχέσεις.
- Γενναιόδωρη συμπεριφορά και δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την ένταξη και αυτοπροσδιορισμό σε όλα τα πλαίσια και καταστάσεις. Μπορεί να φαντάζει στην αρχή ακατόρθωτο και ανυπέρβλητο σαν εγχείρημα, αλλά σε κάθε περίπτωση αξίζει η προσπάθεια.
- Να μην υπάρχει υπερανάλυση της κάθε σκέψης και κίνησης. Να υπάρχει εμπιστοσύνη στο ένστικτο και απελευθέρωση του, για να χτίσει από την αρχή τα σημαντικά μονοπάτια της ζωής.
- Μην ακολουθείται τη νόρμα των καιρών. Με αυτό τον τρόπο θα συμβάλλει ο καθένας με το λιθαράκι του να αλλάξουν και οι άλλοι.
- Να πεταχτούν οι μάσκες και να λάμψει η πραγματική και μοναδική εκδοχή του εαυτού του καθενός.