Τι είναι ένας ηπατολόγος και ποιες είναι οι ειδικότητές του;

Ηπατολόγος ονομάζεται ο γιατρός που ειδικεύεται στη διάγνωση και τη θεραπεία των ηπατικών παθήσεων και των οργάνων που επηρεάζουν αυτές οι παθήσεις. Ορισμένες από τις ηπατικές παθήσεις που καλείται να θεραπεύσει ο ηπατολόγος είναι η ηπατίτιδα, η οξεία και χρόνια ηπατική ανεπάρκεια, η αγγειακή ηπατική νόσος, η κακοήθεις και οι καλοήθεις όγκοι του ήπατος, η λιπώδης ηπατική νόσος, η κίρρωση του ήπατος και η παγκρεατίτιδα. Η ηπατολογία θεωρείται υποειδικότητα της γαστρεντερολογίας, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες αναγνωρίζεται ως ξεχωριστή ειδικότητα. Παρόλα αυτά οι γιατροί που ειδικεύονται στην ηπατολογία, ειδικεύονται πρώτα στη γαστρεντερολογία, οπότε ονομάζονται γαστρεντερολόγοι ηπατολόγοι. Η ηπατολογία, σαν κλάδος έχει τις δικές της υποειδικότητες και ως εκ τούτου ορισμένοι ηπατολόγοι έχουν επιπλέον ειδίκευση και εργάζονται ως παιδοηπατολόγοι, χειρουργοί ηπατολόγοι κ.α.

Ποιες είναι οι κύριες παθήσεις του ήπατος που αντιμετωπίζει ένας ηπατολόγος;

Οι κύριες παθήσεις του ήπατος που καλείται να αντιμετωπίσει ένας ηπατολόγος είναι οι ακόλουθες: Ηπατίτιδα Κίρρωση του ήπατος Λοιμώξεις του ήπατος Μεταβολικές παθήσεις του ήπατος Ίκτερος Λιπώδης ηπατική νόσος που σχετίζονται με το αλκοόλ Μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος Καρκίνος στο συκώτι Ταυτόχρονα, ο ηπατολόγος ασχολείται με τη θεραπεία και άλλων καταστάσεων που επηρεάζουν το ηπατικό σύστημα, όπως: Καρκίνος του παγκρέατος Παγκρεατίτιδα Καρκίνος της χοληδόχου κύστης Πέτρες στη χολή Πέτρες της χοληδόχου κύστης Φλεγμονή της χοληδόχου κύστης Αδενώματα του χοληφόρου πόρου Καρκίνος του χοληδόχου πόρου

Πότε πρέπει να επισκεφτώ έναν ηπατολόγο;

Η επίσκεψη σε έναν ηπατολόγο κρίνεται απαραίτητη σε περίπτωση που κάνουν την εμφάνισή τους τα ακόλουθα συμπτώματα: Επίμονος πόνος στην κοιλιά Πρήξιμο στην κοιλιά Χρόνια κόπωση Σκούρα ούρα Αίμα στα ούρα Πρήξιμο στα πόδια ή τους αστραγάλους Ναυτία Αυξημένος καρδιακός ρυθμός Ανεξήγητη απώλεια βάρους Έμετος Κιτρίνισμα του δέρματος ή των ματιών (ίκτερος)

Πώς γίνεται η διάγνωση των ηπατικών παθήσεων;

Για τη διάγνωση των ηπατικών παθήσεων, οι ηπατολόγοι εξετάζουν αρχικά το ιστορικό υγείας του ασθενή και πραγματοποιούν μια ενδελεχή φυσική εξέταση και ακολούθως προχωρούν σε μια σειρά από εργαστηριακές εξετάσεις όπως: Εξετάσεις αίματος: Αιματολογικές εξετάσεις που ονομάζονται τεστ ηπατικής λειτουργίας και άλλες εξετάσεις αίματος για την αναζήτηση ενζύμων που υποδηλώνουν συγκεκριμένο ηπατικό πρόβλημα. Απεικονιστικές εξετάσεις: Υπέρηχος, αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία, για την αναζήτηση ηπατικών βλαβών. Βιοψία: Αφαίρεση δείγματος ιστού από το συκώτι που υποβάλλεται σε εργαστηριακό έλεγχο, για διάγνωση της ηπατικής νόσου και αναζήτηση σημαδιών βλάβης στο συκώτι.

Ποιες είναι οι πιο συχνές θεραπείες που προσφέρει ένας ηπατολόγος;

Οι ειδικοί ηπατολόγοι καλούνται να αντιμετωπίσουν μια σειρά από ασθένειες του ήπατος, όπως η ηπατίτιδα, η κίρρωση, η αλκοολική και η μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος, ο καρκίνος του ήπατος και άλλες παθήσεις. Ανάλογα με την πάθηση, οι ηπατολόγοι προσφέρουν θεραπείες όπως οι ακόλουθες: Για την κίρρωση του ήπατος χορηγούνται φάρμακα, προτείνονται διατροφικές αλλαγές και σε σοβαρές περιπτώσεις πραγματοποιείται μεταμόσχευση ήπατος. Για τις ιογενείς λοιμώξεις όπως η ηπατίτιδα Α, Β και C, που προκαλούν φλεγμονή και βλάβη στο συκώτι, χορηγούνται αντιιικά φάρμακα και προτείνονται αλλαγές στον τρόπο ζωής. Για την αλκοολική ηπατική νόσο, συνιστάται η διακοπή του αλκοόλ, χορηγούνται φάρμακα που μειώνουν την επιθυμία για αλκοόλ και παρέχεται υποστηρικτική φροντίδα για την αντιμετώπιση επιπλοκών, όπως η ηπατική φλεγμονή και η κίρρωση. Για τη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος, οι ηπατολόγοι συνιστούν αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η απώλεια βάρους και διατροφικές αλλαγές για τη πρόληψη της εξέλιξης της νόσου. Για τις αυτοάνοσες ηπατικές ασθένειες, όπως η αυτοάνοση ηπατίτιδα, συνταγογραφούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα για τη διαχείριση της φλεγμονής και την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου. Για τον καρκίνο του ήπατος, οι ηπατολόγοι συνεργάζονται με ογκολόγους για την ανάπτυξη ενός σχεδίου θεραπείας που περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία και μεταμόσχευση ήπατος. Σημειώνεται ότι η μεταμόσχευση του ήπατος είναι η τελευταία επιλογή για την αντιμετώπιση της ηπατικής νόσου σε προχωρημένο στάδιο, τότε που οι άλλες θεραπείες δεν επιφέρουν πια αποτέλεσμα.

Πώς μπορώ να προλάβω τις παθήσεις του ήπατος;

Για την πρόληψη των ηπατικών παθήσεων, καθηγητές ηπατολόγοι συνιστούν τις ακόλουθες στρατηγικές: Υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής: Ο υγιεινός τρόπος ζωής βοηθά στη σωστή λειτουργία του ήπατος, πράγμα που συνεπάγεται μειωμένο κίνδυνο ηπατικής νόσου. Διατηρήστε το βάρος σας στο φυσιολογικό, αποφύγετε ή διακόψτε εντελώς το αλκοόλ, τραφείτε υγιεινά, ασκηθείτε τακτικά και χρησιμοποιείστε φάρμακα μόνο όταν αυτά είναι απαραίτητα. Προληπτικός έλεγχος για ηπατικές παθήσεις: Οι προληπτικές εξετάσεις για τις ηπατικές παθήσεις πρέπει να πραγματοποιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για τη συχνότητα.

Ποια είναι η σημασία της διατροφής στην υγεία του ήπατος;

Η τροφή είναι απαραίτητη για το σώμα, διότι του εξασφαλίζει ενέργεια. Όταν η τροφή καταναλωθεί, διασπάται στο στομάχι και το έντερο και τότε εξάγονται τρία κύρια θρεπτικά συστατικά, οι υδατάνθρακες, το λίπος και η πρωτεΐνη. Τα εν λόγω θρεπτικά συστατικά απορροφούνται στην κυκλοφορία του αίματος και οδηγούνται στο συκώτι, όπου είτε αποθηκεύονται, είτε χρησιμοποιούνται άμεσα από το σώμα. Τα μη θρεπτικά συστατικά ή η περίσσια λίπους για παράδειγμα, όταν αποθηκεύεται στο συκώτι μπορεί να προκαλέσει βλάβη. Το ίδιο και η υπερκατανάλωση αλκοόλ ή η χρήση ναρκωτικών, που προκαλούν συσσώρευση τοξινών στο συκώτι. Το τι τρώει λοιπόν ένας άνθρωπος έχει άμεση επίδραση στο συκώτι του. Η υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή, παίζει καθοριστικό ρόλο στην υγεία του ήπατος και ένα υγιές συκώτι συνεπάγεται ένα υγιές σώμα, δεδομένου ότι το συκώτι είναι το βασικό μέσο αποτοξίνωσης του σώματος από ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν βλάβη, όπως το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, ορισμένα φάρμακα και άλλα απόβλητα του σώματος.

Πώς αντιμετωπίζονται οι χρόνιες ηπατικές νόσοι;

Ανάλογα με τη χρόνια ηπατική νόσο που καλείται να αντιμετωπίσει ο ηπατολόγος, ακολουθεί και έναν συγκεκριμένο τρόπο θεραπείας. Στόχος της θεραπείας είναι η διακοπή της εξέλιξης της νόσου και η διαχείριση των επιπλοκών της. Πιο κάτω αναφέρονται ορισμένες χρόνιες ηπατικές ασθένειες και ο τρόπος αντιμετώπισής τους: Ιογενής ηπατίτιδα: Χρήση αντιιικών φαρμάκων, για ιική καταστολή. Αλκοολική ηπατική νόσος: Διακοπή αλκοόλ. Υπερφόρτωση χαλκού (νόσος Wilson): Χρήση χηλικών παραγόντων χαλκού. Κληρονομική αιμοχρωμάτωση: Φλεβοτομή και χρήση χηλικών παραγόντων σιδήρου. Αυτοάνοση ηπατίτιδα: Χρήση κορτικοστεροειδών και άλλων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Πρωτοπαθής χολική χολαγγειίτιδα (PBC): Χρήση ουρσοδεοξυχολικού οξέος (UDCA). Μη αλκοολική λιπώδης ηπατική νόσος: Θεραπεία καταστάσεων μεταβολικού συνδρόμου. Πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα: Μεταμόσχευση ήπατος. Σύνδρομο Budd-Chiari: Χρήση αντιπηκτικών φαρμάκων, θρομβόλυση ή αγγειοπλαστική με ή χωρίς στεντ, TIPS ή μεταμόσχευση ήπατος. Ανεπάρκεια άλφα-1-αντιθρυψίνης: Μεταμόσχευση ήπατος.